Wielerexpress
Een Heldendroom die uitkwam...
Toen ik dertig jaar geleden begon om via Wielerexpress ‘mijn eigen gedachten op papier te zetten’, kwam hierop in de loop der jaren een vervolg door ook de meningen, alsmede de wieler- en levenservaringen van anderen via Wielerexpress aan de lezer door te geven.
Ik had wat dat betreft het genoegen om in totaal ruim 150 wielermensen te mogen ontmoeten. Niet alleen ‘gewone wielermensen’, maar ook veel van mijn Helden kwamen via een persoonlijke ontmoeting en gesprek in dit blad aan het woord. Inmiddels zijn enkele van hen – zoals Wim van Est en Theofiel Middelkamp – overleden. De tijd schrijdt nu eenmaal onverbiddelijk voort en al zijn Helden weliswaar fysiek sterfelijk, historisch leven ze voort, zoals Fausto Coppi en Jacques Anquetil.
Naast deze twee was Rik van Looy mijn Allergrootste Held. Hij (75) is van hen nog de enige in leven zijnde wielericoon. Ik houd niet van hysterische heldenverering, maar voor Rik van Looy heb ik respect en dat niet alleen door zijn uitstraling als wielrenner en zijn Erelijst, maar vooral omdat hij zijn aangeboren talenten, zowel als renner en als mens, optimaal heeft benut en ontwikkeld. Dit is des te opmerkelijker omdat de wielerhistorie talloze renners kent die hun talenten hebben vergooid. Mijn droom was om ooit nog eens de ‘Keizer van Herentals’ in Wielerexpress aan het woord te laten en lang heb ik mij getroost met de gedachte dat dromen bedrog zijn.
Deze dertigste editie bewijst echter het tegendeel.
Jan Zomer
Naschrift: Rik van Looy stopte abrupt op 22 augustus 1970 na de Ronde van Valkenswaard met de woorden: ‘Het is gedaan’. Nu voor Wielerexpress in deze 30ste editie door het Gesprek met Rik van Looy de cirkel rond is, lijkt het ideale moment aangebroken om eveneens te zeggen: ‘Het is gedaan’.
Bloemen voor de Keizer van Herentals. (Foto: Henk Theuns)
